Even is het stil wanneer we de woorden die Rutte half maart tot ons spreekt tot ons door laten dringen. Geen school, geen kinderopvang? Werken vanuit huis? Maar hoe dan? Dat kan toch helemaal niet?

Het is alsof er plotseling een stok in een draaiend wiel wordt gestoken, vrij hardhandig komen we als jong gezin tot stilstand. Niet per sé verkeerd, want soms overviel de ratrace me. De oudste die een paar weken geleden is gestart op de basisschool, de jongste die drie dagen per week naar de opvang gaat, oma die om de week moet bijspringen en een ingewikkeld schema waarin mijn man en ik elkaar afwisselen met halen, brengen, koken, voorlezen en opruimen. Zijn baan en mijn bedrijf. Het zijn heel wat ballen om hoog te houden.

Het vergt wel nogal wat aanpassingsvermogen, flexibiliteit, veerkracht om deze oude patronen los(ser) te laten en ons te plooien naar de nieuwe realiteit. Maar het lukt steeds beter. En het voelt steeds natuurlijker.

Wel blijft het af en toe schakelen tussen twee werelden.

VeerKracht Uitvaarten wordt veel gebeld deze weken. Door mensen die middenin een nog onwezenlijker proces zitten van afscheid nemen van een geliefde, een vader of een oma. Terwijl we leven in een bizarre tijd van afstand, angst en ziekte. Zodra de telefoon gaat zoek ik snel een rustige plek in huis om te kunnen bellen, mijn twee jonge kinderen en de duplo-bouwwerken, fruithapjes en luiers aan mijn man overlatend.

Vaak zijn de families die we bijstaan moe van weken van zorgen, onrust, ongerustheid en geleefd worden. Wat mag en kan er nog wel in deze tijd als het gaat om afscheid nemen?

Hoewel afstand nemen het credo is deze periode, groei ik steeds wat dichter toe naar wat in mijn ogen de essentie is. Samen met man en kinderen vinden we een nieuw ritme, een natuurlijker ritme. Met de mensen die we deze periode mogen begeleiden ontstaat binnen korte tijd een band. Want hoewel we wederzijds de beperkingen ervaren, lukt het ook om sneller tot de kern te komen. Het afscheid is klein, intiem, ontdaan van grootsheid – maar in alle gevallen wezenlijk.

Afscheid in verbinding – juist nu extra belangrijk. En nog steeds mogelijk.