Ze was op city trip met haar dochters in New York, toen ze werd gebeld door haar moeder. De buurvrouw had hem door het keukenraam zien liggen, dood. Hoe lang hij daar al lag was niet duidelijk maar de schok was enorm. Ze moest haar kinderen midden in de bruisende Big Apple vertellen dat hun vader was overleden.

Een van de mooie aspecten aan het werk als uitvaartondernemer is dat je je voor korte tijd onderdompelt in andermans gewoontes, gebruiken en omgeving. Ongeveer een week ben je onderdeel van een groep nabestaanden, waarbinnen je een specifieke rol vervult. De kunst is mee te bewegen en aan te voelen wat nodig is, dingen te regelen terwijl je zelf enigszins op de achtergrond blijft. Het is altijd bijzonder, maar soms net even wat uitzonderlijker.

Bijzonder afscheid met zonnebrillen

Of wij haar konden helpen met het organiseren van een waardig afscheid voor haar veel te jong overleden echtgenoot. Uiteraard konden en wilden wij dit. Omdat het een vinding betrof, werd het lichaam pas na onderzoek door de politie vrijgegeven. Daarna konden wij aan de slag.

Tijdens de laatste verzorging van zijn lichaam vonden wij een dik pak bankbiljetten in zijn broekzak. Opmerkelijk – maar dit ging uiteraard terug naar de familie, die er verder geen vraagtekens bij zette.

Zijn uitvaart moest groots en meeslepend worden, werkelijks niets was te veel voor haar grote liefde. Een enorm hart van knalrode rozen en honderden rode en witte heliumbalonnen sierden de ruimte. Gedurende de week kwamen er steeds wat bijzondere verzoeken bij. Of er beveiliging kon worden ingehuurd op de dag van de uitvaart? En of we speciaal verlof konden aanvragen voor zijn beste vriend die al enige tijd in de gevangenis verbleef? Op de dag van de uitvaart zat de aula tjokvol.

Bijna alle belangstellenden hielden gedurende de hele dienst hun zonnebril op. En terwijl Damaru uit de speakers knalde, werd er afscheid genomen van deze jonge vader.